9 paź 12 12:18 Ten tekst przeczytasz w 8 minut Ostatnie pożegnanie. Trumna z ciałem odprowadzana jest na cmentarz. Rodzina, znajomi, przyjaciele - wspominają, rozpamiętują, podsumowują. Za chwilę wszyscy rozejdą się do swoich spraw, nikt nie będzie się roztkliwiał - oprócz bliskich. Jest tyle niedokończonych, czasem niewyjaśnionych spraw i nieukojone pragnienie, aby wymienić choć jeszcze jedno zdanie. Wiele osób przez lata nie umie się od niego uwolnić i szuka sposobu na kontakt ze zmarłym. Foto: Onet Fot. Getty Images/FPM Ostrzegają nas przed złymi rzeczami - Gdy mojej mamie śni się smutna babcia, to zawsze coś złego się dzieje w naszej rodzinie - pisze wystrachana. - To jest już tak naturalne, że jak tylko przyjdzie ten sen, mama nas wszystkich ostrzega, żebyśmy na siebie uważali. Ale przykre wydarzenia i tak przychodzą - dodaje. Nie tylko ona wierzy, że nasi bliscy zmarli mają większą od nas wiedzę i tak jak potrafią - chcą nas chronić. I wybierają taki, a nie inny sposób komunikacji. Karrrola miała na studiach kolegę, który zginął tragicznie w młodym wieku. Pewnego razu odwiedził ją we śnie. Był bardzo spokojny, nie straszył jej - nawet się uśmiechał. - Powiedział tylko, żebym uważała na moją kuzynkę. Nie mogłam tego pojąć przez lata. Potem dowiedziałam się, zupełnie przypadkowo, jak moja ukochana kuzyneczka nienawidziła mnie skrycie całe życie, zazdrościła wszystkiego, kopała pode mną dołki, a nawet próbowała podpuszczać mojego męża… Nie śmieję się już z duchów - pisze. - Proces żałoby rozpoczyna faza szoku i niedowierzania - mówi psycholog Małgorzata Wypych. Trudno jest nie tylko pogodzić się ze stratą po bliskiej osobie, ale przede wszystkim uwierzyć. Naturalne jest odsuwanie od siebie myśli o tym, jak teraz będzie wyglądało nasze życie. Wiele osób całe lata prowadzi takie wewnętrzne monologi czy dialogi z bliskimi, którzy odeszli. Jest to forma radzenia sobie z brakiem tych osób w życiu. Ale to też powoduje, że te osoby nadal oddziaływają na nasze zachowanie czy decyzje. Sprawa jest trudniejsza dla tych, którzy mają niedokończone sprawy ze zmarłymi lub po prostu potrzebują zmarłych obok siebie, bo nie wierzą, że mogą samodzielnie dalej żyć. Takie osoby mają silna potrzebę nawiązywania kontaktów ze zmarłymi. Jedni, by wciąż podtrzymywać wiarę, że zmarły jednak ich nie opuścił, że wciąż ich wspiera, a inni szukają wybaczenia, rozliczenia. Im silniejsze są te potrzeby tym częściej myśli się o zmarłych, co staje się pożywką dla snów - przyznaje psycholog Małgorzata Wypych. Załatwiają sprawy, których nie zdążyli dokończyć Wiele osób wierzy, że zmarli odwiedzają nas w konkretnym celu. Ich śmierć nie pozwoliła im dokończyć pewnych spraw i teraz próbują to nadrobić. Koleżankę Ewi odwiedzał brat. Zginął w wypadku. Kobieta pytała go w snach o różne rzeczy, między innymi o to, po co do niej przychodzi? Odpowiedź bardzo ją zaskoczyła: "Gdy ja przychodziłem - to Ty wychodziłaś". Tak rzeczywiście było. Mijali się, każdy gnał do swoich spraw. Pozostało pewnie wiele niedokończonych rozmów. Tak więc, wydaje mi się, że jeżeli ktoś umiera nagle, to być może otrzymuję taka łaskę, aby dokończyć niedokończone i spokojnie odejść" - podsumowuje. - Osoby, którym zmarli w snach mówią, że ktoś konkretny im zagraża, tak naprawdę mają własną intuicję - uważa psycholog Małgorzata Wypych. Człowiek jest społecznym zwierzęciem, czuje emocje innych na poziomie ciała, mózg, myślenie deformuje te odczucia, wypieramy je, racjonalizujemy. Ale w snach nie działają już mechanizmy samooszukiwania się i intuicja, przeczucia "wypływają na wierzch" - zaznacza psycholog. Yoka miała zawsze żal do swojej babci. I kiedy ta zmarła, po jakimś czasie kobieta zaczęła widzieć ją w swoich snach. - Stała i patrzyła się na mnie. Było kilka takich snów. Zaczęłam się modlić za nią i wtedy odeszła. Potrzebowała mojego przebaczenia, mojej modlitwy - przyznaje kobieta. W takim samym tonie wypowiada się Ewi. - Kiedyś przyśnił mi się zmarły dziadek, nic nie mówił, a ja nie pytałam. Stał tylko obok kościoła. Widziałam cierpienie na jego twarzy, więc stwierdziłam, że potrzebuje modlitwy - wyznaje kobieta. Jakie jest stanowisko Kościoła w tej kwestii? Ksiądz Artur Stopka przypomina, że Kościół mówi jednoznacznie o wstawiennictwie świętych w niebie za żyjącymi na ziemi, a także o "Komunii ze zmarłymi". Od zarania religii chrześcijańskiej czcił z wielkim pietyzmem pamięć zmarłych i za nich się modlił. Nasza modlitwa za zmarłych nie tylko może im pomóc, lecz także sprawia, że staje się skuteczne ich wstawiennictwo za nami - zaznacza. Spotkanie z duchami Niektórzy próbują wychodzić duchom naprzeciw i nie tylko czekają na kontakt, ale też próbują go inicjować. Ewa Fortuna - medium i bioenergoterapeutka przyznaje, że istnieją różne metody pozwalające porozumieć się z duchami, które Pani Ewa woli nazywać duszami. Zalicza się do nich na przykład seans spirytystyczny, czy użycie Tabliczki Ouija. Sama jednak od ośmiu lat stosuje tylko kontakt mentalny. Stosowana przez nią metoda jest bezpieczna, czego nie jest w stanie do końca stwierdzić w przypadku pozostałych. Kontakt mentalny odbywa się drogą telepatyczną. "W trakcie czytania e-maili od osób proszących o kontakt, zaczynam w umyśle widzieć obrazy" - relacjonuje Ewa Fortuna. "Najpierw jest to zarys sylwetki, po chwili już wyraźnie widzę zmarłego. Jeżeli chcę się dowiedzieć czegoś więcej, zadaję w myślach pytanie i tą samą drogą uzyskuję odpowiedź. Próbuję dowiedzieć się jak najwięcej szczegółów z okresu kiedy żył, żeby osoba prosząca była pewna mojej wizji i nie miała wątpliwości co do prawdziwości kontaktu - wyznaje Pani Ewa. Jednak nie wszyscy ludzie są tak otwarcie nastawieni do spotkań z zabłąkanymi duszami. "Duchy istnieją, lecz są to przeważnie dusze potępione. Żadna dusza zbawiona nie pląta się po ziemi i nie odwiedza tak sobie ludzi tylko dlatego, że ich wezwą" - zauważa ja. "Musicie zdać sobie sprawę, że na wzywanie duchów odpowiadają tylko duchy potępione, które wcale nie chcą dla nas dobrze, nawet jeśli były naszą babcią czy mamą. Kontaktując się z nimi poprzez medium, zaciągamy jakby kredyt w banku o bardzo lichwiarskim procencie" - przestrzega kobieta. W podobnym tonie wypowiada się Aldi. Osoby, które podejmują się wywołania ducha, nie mają możliwości weryfikacji jego, powiedzmy, tożsamości. - Na takie spotkania najczęściej przychodzą duchy z najniższych warstw astralnych - mają więc niską moralność. Istotne jest również to, że aby się w "naszej" przestrzeni zamanifestować, muszą zabrać nam energię - pisze Aldi. Ksiądz Artur Stopka przypomina, że Kościół stanowczo odrzuca wszelkie formy spirytyzmu, w tym również tzw. nekromancję, czyli przywoływanie zmarłych. Już w 1917 roku Kongregacja Świętego Oficjum podkreśliła, że katolik nie powinien brać udziału w seansie spirytystycznym, ani jako jego czynny uczestnik, ani jako jego bierny obserwator. Dalej ksiądz zaznacza, że wyznawana przez Kościół katolicki wiara "w świętych obcowanie", czy poprawniej, jak mówi Katechizm Kościoła Katolickiego "Komunię ze świętymi" nie ma nic wspólnego ze spirytyzmem. Katechizm mówi o "trzech stanach w Kościele", istniejących przed końcem czasów: "jedni spośród Jego uczniów pielgrzymują na ziemi, inni, dokonawszy żywota, poddają się oczyszczeniu, jeszcze inni, zażywają chwały. Łączność pielgrzymów z braćmi, którzy zasnęli w pokoju Chrystusowym, bynajmniej nie ustaje. Przeciwnie, według nieustannej wiary Kościoła umacnia się jeszcze dzięki wzajemnemu udzielaniu sobie dóbr duchowych" - przypomina ksiądz. Gramy sobie w karty - nie martw się Kiedy tracimy kogoś bliskiego, ciężko jest się nam pogodzić z tą stratą. Ból miesza się ze złością. Mamy pretensje do całego świata. Nasi bliscy starają się nam pomóc. Przychodzą, żeby nas uspokoić, pocieszyć. Polcia opisuje historię swojej babci. Kilka dni po śmierci dziadka przyśniło się jej, że idzie na cmentarz. Tam, naprzeciwko grobu, zobaczyła rozbity… namiot. - Z namiotu wychodzi dziadek i mówi: - Kochana, tu jest mi dobrze. Gramy sobie z Cycholem z karty (to przyjaciel dziadka z młodości). Następnego dnia babcia wybrała się na cmentarz, żeby pomodlić się za duszę dziadka. Coś ją jednak tknęło i zaczęła szukać czegoś, sama sobie do tej pory nie potrafi odpowiedzieć czego. Co się okazało. Cychol był pochowany naprzeciwko mojego dziadka. Zbieg okoliczności, czy duch dziadka skontaktował się z babcią, żeby ją uspokoić? Tego się nie dowiemy. Jednak po całym zdarzeniu babcia odzyskała siły i pogodziła się ze śmiercią dziadka - pisze kobieta. Ewa Fortuna przyznaje, iż parę razy podejmowała decyzję o zaprzestaniu nawiązywania kontaktów ze zmarłymi. Dostawała za dużo próśb i była już tym zwyczajnie zmęczona. - Czasem jednak, mimo że odmówiłam, myśl o prośbie nie dawała mi spokoju, a w głowie co jakiś czas pojawiał się obraz jakiejś postaci. Wyglądało to tak, jakby zmarły sam wymuszał zajęcie się "własną osobą". W takich przypadkach nawiązywałam kontakt i po jego zakończeniu faktycznie natarczywe obrazy ustępowały - wyznaje. Pozwólmy im odejść Ból po śmierci zagłusza wszystkie inne myśli. Wydaje nam się, że to koniec i rozpaczliwie próbujemy zatrzymać tą osobę przy sobie. Czy nasza rozpacz, nasza miłość może zakłócać bliskiemu spokój? Mąż guti zginął w wypadku samochodowym 14 lat temu. Ich pięcioletni syn nie chciał się z tym pogodzić, kobiecie też było bardzo ciężko. Mąż przyszedł do niej tydzień po śmierci. Rozmawiali, powiedział, że czuje się dobrze i robi to, co lubi. Nie śnił się jej przez następne 13 lat, ale cały czas czuła jego opiekę i obecność. "Któregoś razu spotkałam kobietę, która jest terapeutką. Nigdy wcześniej się nie spotkałyśmy, ani nie znałyśmy" - przyznaje kobieta. Terapeutka zagadnęła ją, że nie jest szczęśliwa, bo nigdy nie pogodziła się ze stratą bliskiej osoby. Dała jej swoją wizytówkę i poleciła, żeby do niej przyszła, jeśli zdecyduje się na zmiany w swoim życiu. "Byłam u niej. Powiedziała, że mąż czuje się rozdarty. Poniewiera się, bo powinien odejść na swoje miejsce, a nie może dojść do światła, bo trzyma go nasza miłość. Powiedziałam szczerze, że ja nadal go potrzebuję, ale długa rozmowa z nią uświadomiła mi, że krzywdzę swojego męża. Zrobiłam, co mi kazała. Tej samej nocy drugi raz w życiu mi sie przyśnił. Stal w falach morza. Otworzyła się wielka brama i oślepiło mnie jaskrawe światło. Mój mąż stał i zastanawiał się, aż wreszcie spytał mnie: gdzie mam iść kochanie? Powiedziałam - idź przed siebie, do światła, po tych jasnych schodach. Pomachał mi, wysłał całusa i poszedł. Obudziłam się rano wyjątkowo wypoczęta i taka jakaś szczęśliwa. Mam przeczucie, że wreszcie znalazł to, czego szukał i że jest szczęśliwy, a więc i ja wiem, że muszę być szczęśliwa" - pisze kobieta. Droga do światła Duch to dusza, która z jakiegoś powodu nie przeszła na "drugą stronę" - uważa Pani Ewa. Powodów jest wiele. Czasem jest to ogromna rozpacz bliskich i dusza ma wyrzuty sumienia, że musi odejść. Nie wolno mówić duszy, żeby pozostała przy nas, żeby nie odchodziła, ponieważ będziemy bardzo cierpieli. Gdy dusza usłyszy takie słowa, może pozostać, bo mimo że "nie żyje", to uczucia dalej posiada. Dusza, która pozostała jest duchem i do dalszego "życia" potrzebuje energii, którą zaczyna czerpać od najbliższych. Przestaje być kochającą mamą, babcią lub rodzeństwem - zaczyna czerpać energię od domowników, aby móc jakoś dalej funkcjonować w świece fizycznym (dla niej w tym momencie nienaturalnym). Nie wie, jak ma przejść na drugą stronę, ponieważ jej czas na przejście minął - twierdzi Ewa. Co wtedy? Według niej wystarczy szczera modlitwa i prośba, żeby taki duch udał się w stronę światła, bo my sami jesteśmy w stanie go odprowadzić - jesteśmy w stanie mu pomóc. Boimy się życia w samotności, bez naszego bliskiego zmarłego. Z tego lęku biorą się takie pragnienia kontaktu oraz sny. One, według - psycholog Małgorzaty Wypych - są przedłużeniem obecności zmarłej, a bliskiej nam osoby i koją nasz lęk. Wiara w życie pozagrobowe jest metodą radzenia sobie z lękiem - przed samotnością, bezradnością, stratą - dodaje. Data utworzenia: 9 października 2012 12:18 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj.